Pamiętniki

Przechowuję je w drewnianej skrzyni wraz z pocztówkami z wakacji, które otrzymywałam od szkolnych przyjaciół. Pierwszy był podłużny w twardej, srebrnej oprawie z wytłoczonym napisem Pamiętnik. Kolejny miał kształt serca, a jeszcze następny był zamykany na kłódkę, do której kluczyk wciąż posiadam. W liceum przyszedł czas na zeszyty w ładnych oprawach, spośród których dwa zapisałam w całości, zielony i czerwony. Obecnie piszę w dużej, oprawionej w skórę księdze o grubych kartach. Przyjaciel przywiózł mi ją z Florencji.

Dawniej opisywałam wydarzenia, dziś przelewam na papier swoje bardzo osobiste refleksje wynikające z obserwacji, inspirujących spotkań oraz uczestnictwa w różnych zdarzeniach.

W moich pamiętnikach odnaleźć można drogie mi fotografie, źdźbła traw czy zasuszone kwiaty, choćby te zerwane nad Morzem Śródziemnym podczas wakacji w latach dziewięćdziesiątych. Niektóre, choć wyblakłe, są pięknie zachowane.

W przyszłości zamierzam przekazać skrzynię wraz z sentymentalną zawartością Annie Mariannie, mojej córce. Niegdyś otrzymałam podobne zapiski od mojej babci Weroniki i wiem, że taki dar pozwala dotrzeć do najgłębszych zakamarków duszy ofiarodawcy. W taką podróż pragnę wysłać moją Anię.